In termen van religieuze tatoeages heeft het christendom een overvloed aan symbolen die worden gebruikt om het geloof in een tatoeage te vertegenwoordigen. Omdat de religie zo oud is, zijn de symbolen van de religie ook oud en hebben daarom veel betekenis en geschiedenis achter zich. Dat is een deel van waar we het vandaag over zullen hebben. Een specifiek symbool is het heilig hart en dit symbool is een van de meest getatoeëerde afbeeldingen in het christelijk geloof.
In deze post gaan we het hebben over de geschiedenis van het heilig hart, zodat we kunnen begrijpen waarom dit beeld een van de meest getatoeëerde christelijke symbolen ter wereld is. We zullen ook enkele van de redenen bespreken waarom iemand deze tatoeage zou kunnen krijgen buiten het christen zijn. Tegen de tijd dat je klaar bent met dit bericht, zou je een redelijk goed idee moeten hebben van wat het heilige hart is en wat de heilige harttattoo symboliseert voor degenen die ervoor kiezen om het beeld op hun lichaam te laten verankeren.
Over het Heilig Hart
Het Heilig Hart is een gekoesterd christelijk beeld dat de ongelooflijke liefde uitbeeldt die Jezus Christus voor de hele mensheid koestert. Het rode hart is vlammend, ingepakt in doornenkroon, doorboord met een mes of zwaard en ingebed met een kruisbeeld gecentreerd aan de bovenkant. De doornenkroon en het doordringende mes zijn symbolen van de wonden waarmee Christus werd getroffen tijdens Zijn lijden aan het kruis en herinnert christenen aan Zijn grote offer. Hier geplaatst, is het kruis een klein maar nog steeds prominent detail dat de grote betekenis van Jezus’ kruisiging benadrukt. Het wordt vaak afgebeeld voor de borst van Christus, met de nadruk op de betekenis van het hart en de onvoorwaardelijke liefde van Christus voor de mensheid. In sommige schilderijen en beschrijvingen wordt het heilig hart in Zijn hand gehouden als een weergave van Zijn plaats als een Heilige figuur met Zijn hart vol liefde en vriendelijkheid. Het immense lijden van Christus wordt in dit beeld weergegeven omdat het het verhaal van de pijn en het lijden van de kruisiging overbrengt, een belangrijk aspect van het christendom, en meer specifiek het katholicisme.
Het Heilig Hart is een overblijfsel van het middeleeuwse christendom dat grote betekenis hechtte aan de heilige wonden van Christus. De focus op zijn extreme lijden werkt om gelovigen te tuchtigen en hen te vragen goede werken te doen in ruil voor de kwelling die hij voor de mensheid heeft overwonnen. De devotie tot het Heilig Hart wil christenen herinneren aan Jezus’ eeuwige verbinding met zijn liefde en passie voor de mensheid. Het herinneren van zijn lijden en zijn vermogen om te vergeven is het herinneren van het hart van zijn leringen.
Veel tattoo-ontwerpen hebben lichtstralen die uit het hart stralen om de glorie ervan aan te geven. Wanneer Jezus in het ontwerp wordt opgenomen, stroomt er vaak ook licht van Hem. Het licht introduceert ook beelden die verbonden zijn met de Hemel en het hiernamaals. Golvende wolken worden vaak ook afgebeeld om het concept van de Hemel te bevorderen, de beloning voor een leven van goede daden. De toevoeging van hemelbeelden kan wijzen op een sterk christelijk geloof en het geloof in liefde en vriendelijkheid.
Stukken met Jezus Christus worden vaak in grijstinten gedaan om een sombere en vorstelijke toon te creëren. In sommige ontwerpen is het Heilig Hart gekleurd, meestal rood en goud, zodat het de belangrijkste focus van de tatoeage wordt. Het beeld van het Heilig Hart is een weergave van het lijden van Christus, maar ook van zijn leven en goede werken. Het symbool van het hart is het beeld van de levenskracht. Het Heilig Hart is de wortel van de wonderen van Christus en dient als een representatie daarvan. Dit symbool brengt onmiddellijk een intieme en persoonlijke verbinding met Christus, zijn leringen en wonderen over, vooral wanneer Jezus in het ontwerp wordt geïntroduceerd.
Integendeel, het Heilig Hart kan worden afgebeeld zonder enig beeld van Jezus Christus om de associatie van het Hart met God te verwijderen. Het Hart en het lijden dat het vertegenwoordigt, wordt toegepast op het individu dat in zijn verleden een vernederende tragedie heeft meegemaakt. Hoewel dit godslasterlijk kan zijn voor toegewijde aanbidders, kunnen anderen het een geschikte metafoor vinden voor hun eigen leven.
De devotie tot het Heilig Hart is historisch in stand gehouden door vrouwelijke heiligen door de eeuwen heen die beweren door Christus zelf te zijn bezocht. Veel heiligen hebben ook visioenen van de Maagd Maria die ook verbonden is met het Heilig Hart via het Onbevlekt Hart, een soortgelijk beeld van een brandend hart dat vergezeld gaat van Maria. Tattoo-ontwerpen kunnen Maria de Maagd Moeder bevatten in plaats van Jezus Christus.
Het Heilig Hart is niet duidelijk een rooms-katholiek beeld, maar het wordt het meest gebruikt door die tak van het katholicisme. De band met de heilige wonden van Christus herinnert onmiddellijk aan zijn lijden en dient als een representatie van christelijke toewijding. In grotere tattoo-ontwerpen wordt Jezus samen met het Heilig Hart afgebeeld, zodat de bedoeling van het stuk is duidelijk en ook om Hem te eren. Christus houdt gewoonlijk het hart vast of wijst ernaar, zodat de nadruk op het hart wordt gelegd in plaats van alleen op Christus Zelf. Het Heilig Hart is ook een symbool van vergeving en vernieuwing en een herinnering aan het leven dat hij opofferde voor de mensheid. Het vasthouden van het Hart buiten Zijn fysieke lichaam symboliseert Zijn onsterfelijkheid en Zijn onsterfelijke liefde voor alle mensen, niet alleen Zijn volgelingen.
Het Heilig Hart kan ook worden gebruikt als eerbetoon of herdenkingstattoo voor een geliefde die is overleden of zeer gerespecteerd en bewonderd wordt. Namen en geboorte- of sterfdata worden over het algemeen opgenomen in deze ontwerpen, samen met passages uit de Schrift. Dit is een passende toewijding aan iemand die een leven leidde dat dat van Christus nabootste en vaak wordt gebruikt voor ouders en grootouders of andere geliefde individuen.
Geschiedenis van het Heilig Hart
De heilige menselijkheid van Christus heeft geleid tot de devotie tot het Heilig Hart. Er is echter geen bewijs dat er enige aanbidding van het Heilig Hart was tijdens de eerste tien eeuwen van het christendom.
Het christendom had een grote sprong in devotie tijdens de activiteit van Sint Franciscus van Assisi en Sint Bernardus van Cairvaux in de 12e en 13e eeuw. Het hielp ook dat de kruisvaarders terugkeerden uit het Heilige Land om het volgen van het lijden van Christus op te richten.
De devotie tot het Heilig Hart kwam voort uit de toewijding aan de Heilige Wonden. Dit verwijst naar de Heilige Wond aan de ribben van Jezus Christus toen hij gekruisigd werd. In de 11e en 12e eeuw werden vroege aanwijzingen van devotie tot het Heilig Hart opgemerkt in de tijd van cisterciënzer- of benedictijnenkloosters. Er is echter geen consensus over de toegewijden aan het Heilig Hart of de eerste teksten die erover spreken.
Men geloofde dat de norbertijner de zalige Herman Joseph voor het eerst een hymne schreef over het Heilig Hartbeeld. Van Sint Bernardus was bekend dat hij zei dat de verwonding op de ribben van Christus een symbool was van de naastenliefde van Christus’ hart en zijn goedheid.
Van de 13e tot de 16e eeuw werd de devotie tot het Heilig Hart verspreid, maar het was niet overdreven. Je kon dit beeld vinden op plaatsen waar mensen verschillende gemeenten praktiseerden, waaronder de kartuizers, dominicanen en franciscanen. Voor de Franciscanen werd de inwijding aan het Heilig Hart verspreid door de heilige Bonaventura.
Dit is slechts een klein stukje geschiedenis achter het beeld van het Heilig Hart. Dit beeld wordt al lang geassocieerd met de liefde en naastenliefde van Christus, dus het is alleen maar logisch dat degenen die in Christus geloven en dat hij stierf aan het kruis voor mensen deze tatoeage zouden hebben.
Een andere versie van deze geschiedenis beweert dat deze iconografie begon aan het einde van de 17e eeuw en meer specifiek tussen de jaren 1673 en 1675, toen non Margaret Maria Alacoque een reeks mystieke visioenen had in het klooster van Paray-le-Monial.
In haar herinneringen legde Nun Alacocque haar tweede visioen uit toen: “het Heilig Hart verscheen op een troon van vlammen, helderder dan de zon en transparant als kristal, omringd door een doornenkroon die de verwondingen vertegenwoordigt die door onze zonden zijn veroorzaakt en met een kruis bovenop, want vanaf het moment dat het werd gevormd, was het al gevuld met bitterheid …”
De visioenen van Nun Alacocque waren genoeg om haar een apostel van deze beweging te noemen die er was om mensen binnen te halen om het Heilig Hart te aanbidden, dat een bron was van alle gunsten die God voor ons deed en gevoelens die God ons gaf. Kort daarna was de cultus van het Heilig Hart een van de meest voorkomende in christelijk Europa geworden.
Wat de katholieke geestelijkheid zorgen baarde, was het onophoudelijke artistieke symbool van het Heilig Hart op zich en het niet gecombineerd hebben met de Maagd Maria of Jezus Christus. Dit was vooral het geval onder de lagere klassen en hun aanbidding was zo sterk dat gigantische kerken werden gebouwd in toewijding aan het Heilig Hart en veel meer plaatsen van aanbidding voegden deze woorden aan hun naam toe.
